Heel lang geleden, toen ik voor mijn piemeltje nog geen ander gebruik kende dan plassen, kreeg ik op een goeie avond het raadselachtige advies om met beide handen boven de dekens te slapen. Mijn kinderverstand vermoedde dat de nachtelijke bedreiging iets te maken moest hebben met God. Het kwaad kende ik alleen uit de Bijbel. Ruim een halve eeuw later weten we dat ontspoorde geestelijken maar al te graag lesgaven in zelfbevlekking.
In mijn slaapkamer kwam geen Dracula-priester op bezoek en niemand vertelde mij over het verspilde zaad van Onan. Als verbeterde aap – met armen die precies lang genoeg zijn – heb ik mijn favoriete speelgoed zelf ontdekt. Vroeg of laat slaat elk kind de hand aan zichzelf. Het is volksport nummer één. Niets om je voor te schamen: elke celibatair mag stoom afblazen, niet alleen de religieuze soort. En niemand denkt nog dat je er blind van kunt worden – tenzij je het overdrijft.
Wie kon vermoeden dat een wereld met ongebreidelde soloseks, zonder schuldgevoelens, een onbereikbare droom zou blijken te zijn. Een ideaal dat we langzaam zien wegkwijnen. Een sluipmoordenaar zuigt er het merg en bloed uit en de boosdoener heet internet. Zelfbevrediging is onderhevig aan inflatie. De voldoening daalt.
In Digibron, de digitale schatkamer voor christenen (sic), is het verhaal te lezen van Jarco, verslaafd aan internetporno: ‘Ik had steeds meer seksuele prikkels nodig om een fijn gevoel te krijgen. Na seksuele uitspattingen voelde ik mij steeds leger en schuldiger. Ik moet leren hoe ik op een gezonde manier kan verlangen naar mijn vriendin.’
Waar ik het over wil hebben is geen exclusief probleem van gelovigen, dus we laten de religieuze hindernissen achter ons. Een hele generatie groeit op met harde porno. De bloemetjes en bijtjes zijn voorgoed vervangen door beeldvullend vlees en mechanische bewegingen. Nog een paar nachtjes slapen en in Metaverse, het 3D-internet, kan de mens een digitaal lichaam virtueel betasten.
Al wat oudere vaders – zelf opgegroeid met een plakkerige Candy of Chick – vestigen hun hoop op een kinderslot, de moderne kuisheidsgordel. Ze hebben geen benul of het werkt en een kleuter kan het omzeilen. Moeders van alle leeftijden koesteren de illusie dat hun engeltjes er niet aan meedoen. Het is meer iets voor vuilakken, zoals de kinderen van de buren.
De techniek is niet te stoppen, maar valt het tij nog te keren?
Laten we eens terugkijken in de geschiedenis. Ik begin bij het oudste beroep ter wereld. Tegen betaling doet iemand vakkundig alsof en vaak wordt de rekening voldaan met een brede glimlach. Liefde lijkt dus niet per se nodig te zijn voor bevredigende seks.
Is seks altijd beter als je met twee (of meer) bent? Zeker niet in alle gevallen. Wie eerlijk in de spiegel durft te kijken, herkent zich in het aforisme L’amour est un égoïsme à deux (Madame de Staël, 1766-1817).
Dus in principe zou er niets in de weg hoeven te staan om het in je eentje leuk te hebben.
Markies de Sade zorgde in de achttiende eeuw voor een verruiming van de geesten en zette ons op het goede spoor. Dominant of onderdanig: het opleuken van de werkelijkheid kan de seksuele ervaring verhevigen. Ontkurk je verbeelding en je hebt een rijker seksleven.
In verwaterde vorm kent iedereen dit verschijnsel. De massamedia gaven de mensheid een doe-het-zelf verbeelding: ‘romantiek’ (niet te verwarren met de culturele stroming). Gedempt licht. Zachte muziek. Bloemblaadjes op de lakens. Geurende olie. Uitdagende lingerie voor man en vrouw.
Menig koppel helpt de stroeve relatie definitief naar de haaien met een zenuwslopend voorspel. Maar onder al het streven ligt een rotsvaste waarheid: erotiek is meer dan seks.
Ik wil niet beweren dat masturberen beter gaat bij kaarslicht. Spannend is wel wat er zich afspeelt in je hoofd. Wat gaat er schuil in de schaduw. Welke verborgen verlangens gooien olie op het vuur?
Een waarschuwing is op zijn plaats. Als je met een zaklamp afdaalt in de krochten van je fantasie kun je voor verrassingen komen te staan.
Waarschijnlijk was het niet alleen provocatie toen Salvador Dali zei dat hij Hitler opwindend vond: ‘In mijn dromen is Hitler vaak een vrouw’. Absurd en ook weer niet. Gewone mensen kijken niet zo lang in de beerput van hun onderbewustzijn. Dali maakte kunst van zijn verbeelding – zowel publiekelijk als bij de open haard. In 1929 schilderde hij De Grote Masturbator. Hij maakte er geen geheim van dat hij een grootmeester was, ook in het hanteren van de eigen kwast.
Ter visuele stimulatie organiseerde zijn echtgenote (en bondgenote) Gala in huiselijke kring zogenaamde Poses Plastiques. Deze kunstvorm met gymnastische houdingen – aanvankelijk in vleeskleurige maillots en allengs steeds bloter – ontstond rond 1900. Het was de erotische uitloper van het tableau vivant: een levend schilderij, statisch en geluidloos. In huize Dali ging men nog een stapje verder.
Waar het om gaat is dat er een schouwspel werd opgevoerd. Er viel wat te kijken en mensen hadden kleren aan. Of je kreeg een glimp van een bloot lichaam: Cleopatra in bad, omringd door slaven van beiderlei kunne. Een gouden hoofdtooi met een wulpse slang. Een lome opgezette zwarte panter. Om in de sfeer te komen. Mogelijk gingen de daaropvolgende poses voor de rollende ogen van Dali ook al gepaard met gehijg en spetters.
Toch lijkt het achteraf een onschuldige tussenstop op de snelweg naar de expliciete High Definition actiebeelden met dito geluid. Kinderen die nu opgroeien brengen uren door op apparaten die slimmer zijn dan het individu. Voor de op maat gesneden stoeiplekken in Metaverse verzamelen stiekeme algoritmes nu al de bouwstenen. Daar hoeven we niets voor te doen, alleen online blijven.
Het monster van de techniek heeft de fantasie in een wurggreep. Bij gebrek aan zuurstof verstikt het dromen. Stilletjes wordt de betovering van theater en circus ijler en ijler.
Van toegewijde voyeurs als de Sade en Dali kunnen we leren dat de verbeelding levend moet worden gehouden met dubbele bodems, spiegeltrucs en rookgordijnen. De zang van de sirenen is spannender dan hun naakte lijf. Het spel is belangrijker dan de knikkers.
Knikkers, dat zijn die glazen bolletjes waar kinderen op straat mee speelden. Heel lang geleden.